London Orbital

Een hallucinerende essay-film waarin de ringweg om Londen (de M25) dient als vertrekpunt voor een virtuoze veelheid aan poëtische en intellectuele associaties. Aan de basis van de film lag het gelijknamige boek van Iain Sinclair, waarin de schrijver verhaalt over zijn wandeling langs de bijna 200 kilometer lange weg en de vele observaties en gedachtesprongen die ondertussen bij hem opkwamen. Chris Petit wilde niet dit boek en deze wandeling verfilmen, maar uitgaan van de tranceachtige staat die het eindeloze autorijden langs zo'n weg bij de reiziger teweeg kan brengen - als een maan in zijn baan om een planeet. De weg zelf krijgt alle aandacht, maar toch dient hij in de film in de eerste plaats als metafoor. De weg voert onder meer naar het toekomstvoorspellende werk van H.G. Wells en J.G. Ballard - als een monument voor een toekomst die alweer tot het verleden behoort - en wordt hoe langer hoe meer een Borgesiaans labyrint, waarin ook voor de bloedbanen van Bram Stokers ondoden een plaats is.Voor Petit biedt de film ook ruimte om stil te staan bij de fundamentele verschillen in kijken en waarnemen van film en video. De ideale eigenschappen van video voor controle, bewaking en het ongeredigeerd vastleggen van tijd worden in deze film benut, maar ook ter discussie gesteld.