Ken Park

Controverse en Larry Clark gaan sinds de jaren zeventig - toen hij als fotograaf furore maakte met nietsverhullende fotoboeken over Amerikaanse jongeren - hand in hand. Dat is niet veranderd sinds hij zijn filmdebuut maakte met Kids, naar een scenario van Harmony Korine. Dat tweetal is samen met co-regisseur en onvolprezen cameraman Ed Lachman (Far from Heaven) verantwoordelijk voor Ken Park, een film die met gemak de meest expliciete verbeelding kan worden genoemd van het drama dat opgroeien in Amerikaanse buitenwijken kan zijn.Ken Park is het verhaal van vier families in Visalia, California, een buitenwijk die als een geïsoleerd eiland ergens tussen Los Angeles en Fresno ligt. De morele en fysieke verhoudingen tussen ouders en kinderen worden op een taboedoorbrekende manier uitvergroot. Shawn, Peaches, Claude en Tate, het meisje en de drie jongens die we een aantal dagen volgen, hebben allemaal zo hun problemen met hun opvoeders, die variëren van bijbellezende psychoten tot scrabbelende oudjes. De afzonderlijke scènes zijn sterke dramaatjes waarin de gruwelijke werkelijkheid nog eens extra wordt aangezet. De schets van de woede, de emotionele verwarring, de depressie en het morele failliet is explosief, maar niet zonder mededogen: Ken Park eindigt met een bijna idyllisch gefilmd triootje op een lome zaterdagmiddag. Een kleine schets van een wereld zonder getroebleerde volwassenen.