Slow

Het heen en weer zwaaien van mechanische wissers is als een toverstaf die oppervlakken van vorm doet veranderen en als een dirigentenstok tijd en ruimte indeelt. In deze ritmische verdwijntrucs en paringsontmoetingen dobberen aan en afwezigheid als boeien op een zee van vloeibare verhoudingen. De wereld komt boven met een nieuw mengsel van allooien, snakkend naar adem, maar ongeschonden en in een staat van ideale verwarring. (M.M.)