Dark Dark

Dark Dark is een griezelige spookdans van het narratieve gebaar, waarin vier gevonden verhaalfragmenten in elkaar worden gesmeed: film noir, western, romance en achtervolging. De muziek van Ennio Morricone provoceert de beelden, waardoor het publiek gekweld wordt met weefsels van herinneringen en betekenissen en onbegrijpelijke gektes. Het celluloid krijgt een nieuwe positie in een grappige en spookachtige, vreemd veelzeggende wereld. Een draaikolk van reflexieve cinema vol omgekeerde en teruggedraaide beelden.