Wer hat Angst von dem Umbrischen Wolf?!

Een groepje acteurs is onderweg naar Rome, ze repeteren hun rollen, en citeren stukjes dialoog uit klassiekers van Shakespeare, Chekov en Shaw en uit het stuk van Albee, waar de titel naar verwijst. De teksten lijken van toepassing te zijn op hun eigen situaties en de onderlinge verhoudingen tussen de acteurs, die in kleine groepjes met elkaar optrekken. Ze gaan steeds een andere interactie aan met de dagelijkse bezigheden tijdens het reizen. Telefoontjes naar het Goethe instituut in Rome om te zeggen dat ze wat later komen, lopen als een rode draad door de film. WerAngstWolf kent nauwelijks dialoog die refereert aan het gewone leven, het is meer een collage van teksten waarin de verschillende landschappen waar ze doorheen trekken resoneren; bossen, de heuvels van Umbrie, de toenemende sneeuwval. De verschillende narratieve lagen worden met een ironische, Brechtiaanse distantie met elkaar verweven.Klopfenstein heeft een voorliefde voor het fragment, niet voor het afgeronde verhaal. Hij ziet zichzelf als een schilder, die eerst alle gewenste kleuren verf op zijn palet verzamelt, en dan pas begint ermee te schilderen, geinspireerd op de kleurstelling die hij voor zich ziet. Tot de ingredienten waar hij beschikking over heeft behoort niet alleen zijn eigen virtuoze camerawerk, maar ook een indrukwekkende cast, onder wie Bruno Ganz en Tina Engel. PR