Stephen Dwoskin: Films in Progress

Steve Dwoskin: 'Laten we zeggen dat de film een roes van vrijheid geeft, en een strategie voor mijn ziekte. Ziek zijn is als het betreden van een nieuwe, nog niet in kaart gebrachte relatie, en om met die nieuwe relatie om te gaan moet je er bezit van nemen en het je eigen te maken. Je moet jezelf uit de anonimiteit die je ziekte met zich meebrengt omhoogtrekken door de taal te gebruiken die je het beste kent: de ziekte tot een persoonlijk verhaal maken, een poëtisch landschap of een subjectieve metafoor. De film is een manier om het onpersoonlijke gif van de ziekte te demystificeren of deconstrueren, door de persoonlijke roes van de eigen seksualiteit. Daarom is de film, die gemaakt is als een schilderij, een persoonlijke en poëtische navigatie tussen de extremen van ziekte en seksualiteit - van de subjectiviteit van pijn naar de subjectiviteit van genot.'