No quarto da Vanda

In Vanda's Room heeft een duidelijke link met Pedro Costa's vorige film Ossos (in 1998 in Rotterdam). Niet alleen is de film op dezelfde plek - Fontainhas, een immigrantenwijk van Lissabon - opgenomen, ook Vanda Duarte, die in Ossos speelde, keert opnieuw terug. Vanda is zelfs het onmiskenbare middelpunt van de film: de regisseur volgde haar een jaar lang met een digitale camera. Al is 'volgen' misschien wat te veel gezegd: Vanda's bewegingsruimte beperkt zich tot haar kamer van drie bij drie meter, waar ze vrienden en familie ontvangt, eet, dealt en spuit.Door het ontbreken van een filmcrew ontstaat er in In Vanda's Room een vreemd soort intimiteit, waarbij het niet duidelijk wordt of - of in hoeverre - Vanda zich bewust is van de camera. Costa had de hele film aanvankelijk alleen in haar kamer willen laten spelen, maar het bezoek van Vanda haalde hem over zijn camera ook op de rest van de wijk te richten. Daarmee is In Vanda's Room meer geworden dan het relaas van een drugsverslaafde: het is een studie naar een alternatieve manier van leven.Waar in Costa's eerdere films professionele acteurs zij aan zij speelden met amateurs, heeft Costa zich in In Vanda's Room tot amateurs beperkt. Het initiatief voor de film kwam van de hoofdrolspeelster zelf. Costa, die de traditionele manier van casten fascistisch noemt, blijft daarmee trouw aan zijn overtuiging dat hij zich als regisseur niet aan zijn onderwerpen mag opdringen.