La captive

Een mooie jonge vrouw, Ariane (Sylvie Testud), woont samen met de rijke Simon (Stanislas Merhar) in een groot, oud Parijs' appartement dat hij deelt met zijn grootmoeder. Simon is geobsedeerd door Ariane en behandelt haar als een gevangene. Zij onderwerpt zich gewillig aan zijn omslachtige verlangens, zijn onophoudelijke achtervolgingen en zijn eindeloze vragen, die ze beantwoordt op neutrale, licht ontwijkende manier om zo haar eigen privacy en vrijheid enigszins te waarborgen. Hoewel ze sympathie en affectie voelt voor Simon, geeft ze voor haar seksuele partners de voorkeur aan vrouwen. Simon weet dat ze een dubbelleven leidt. Enerzijds versterkt dit zijn pijn, obsessie en begeerte, anderzijds lijkt het hem goed uit te komen, want voor zijn seksuele voorkeuren heeft hij belang bij haar passiviteit: als ze slaapt, of doet alsof ze slaapt, sluit dit daadwerkelijk fysiek contact uit.Chantal Akerman liet zich voor dit verhaal inspireren door La prisonnière van Marcel Proust. De stemming van de film is elegant en 'klassiek'. De decors en kleuren zijn terughoudend en de film werd voornamelijk opgebouwd uit statische, klassiek gecomponeerde shots, waarbij de camera een respectvolle afstand tot de personages bewaart. De visuele ingetogenheid wordt alleen doorbroken door hartverscheurende romantische muziek, die over de dialogen aanzwelt en de tragiek accentueert. Kay Armatage, Toronto-catalogus: 'An elegant and soulful meditation on desire, obsession, love and pain.'