Indian Diary - Days at Sree Sankara

'Dat is een mooi begin. Je gaat naar de bioscoop, het wordt donker en daar komt de muziek. Je neemt het in je op, je geeft je eraan over. Pas na een tijdje komt het geruis en de beelden, die anders en vreemd zijn, je weet niet waar je bent, waarvandaan, waarheen. Geen bijzondere aanwijzing. Geen mens. Slechts willekeurige blikken. Langzaam. Het ernaar kijken en ernaar luisteren duurt, en dat is belangrijk. En dan duiken delen van personen op, voorovergaand, vreemde vormen, geluiden en beeld. Kraaien krijsen. Daar nacht, daar dag, licht, donker. Rustig, bewogen, langzaam, snel. En stilte, altijd weer stilte, zeer belangrijk. En harde, schelle muziek, men weet niet waar, waarom. Een veranda. Een kamer. Vage stemmen. Dan onvermoede stad, verkeer, een wakkere blik, open, onopgemaakt, magische bewegingen, als geënsceneerd. Als in een halfslaap.Niets haast zich in dit dagboek uit India. Omgeving, leefwijze, kleuren, lichten, geluiden, het ene rijgt zich aan het andere en alles spreekt met elkaar, dan hard en dan zacht. Films maken en films zien is voor mij als in de trein stappen, naar buiten kijken en me verwonderen: wat er allemaal gebeurt! Daar gebeurt iets! Open staan, jezelf laten overrompelen, je laten beroeren, door de toevallen, ongeacht hoe vreemd ze zijn, of hoe onverklaarbaar, en soms ook afstotend. Ik ben simpelweg hongerig, nieuwsgierig, maar niet slecht naar wat er voor de camera of op het doek gebeurt, maar ook naar datgene, wat er met mij gebeurt. En soms gebeuren de meest ongelofelijke dingen.' Michael Pilz.