Freedom

Een film als een langzaam, maar hoogst intrigerend landschapsschilderij. Nagenoeg zwijgend speelt de film zich af op een kaal, woestijnachtig gedeelte van de Marokkaanse kust. Daar zijn althans de prachtige beelden opgenomen; in de spaarzame vertelling speelt een specifiek land geen rol.De film opent met actie, maar die is haast terloops en van een afstand gefilmd, alsof de camera het licht op het strand belangrijker vond dan de schietpartij op zee. Een politieboot beschiet een andere boot. Kennelijk is die boot betrokken bij iets illegaals (drugstransport of mensensmokkel; de film laat dit als veel andere dingen in het midden). Twee mannen spoelen later aan op het strand. Ze hebben de politieaanval overleefd, maar ze zijn allerminst gered, want overgeleverd aan het kale zand en de schroeiende zon. De hele film speelt zich letterlijk aan de waterfront af: de grens tussen land en zee die hier meer dan ooit een frontlijn is tussen twee vijandige elementen. De zee is voor de hoofdpersonen even onneembaar als de woestijn, alleen op de vloedlijn is er een schijn van kans. Een lokaal meisje (Fatima Ennaflaoui) verschijnt ten tonele, maar haar relatie tot de mannen blijft lang onduidelijk en mysterieus. Zonder woorden ontstaat een verwarrende krachtmeting tussen de mannen onderling. Water, voedsel en beschutting zijn aanvankelijk belangrijker dan jaloezie. Uiteindelijk scheiden de mannen hun wegen en laten een meisje achter dat slechts één van hen kan volgen. (GjZ)