Bo Ba Bu

Een vrouw strompelt uitgedroogd door de woestijn, zonder stem, en naar het schijnt zonder herinnering. Een schapenhoeder vindt haar, bindt haar met een touw achter zijn kar en sleept haar mee naar zijn huis. Hij woont daar met een andere herder, waarschijnlijk zijn broer. De vrouw wordt hun eigendom. Ze krijgt kleren en een kookpot toegewezen. Maar het evenwicht is verstoord. Als de oudste en sterkste van de twee mannen de vrouw voor zichzelf opeist, drijft ze ongewild een wig tussen hen. Ze wordt een last en ze leggen haar weer terug in de woestijn. Maar de herders zijn voor de vrouw de enige kans op overleving, dus ze komt terug. Ze raken haar niet kwijt. En eigenlijk willen ze dat ook niet. Het kwaad is hoe dan ook al geschied, met of zonder de vrouw. Met elkaar samenleven als voorheen is voorgoed onmogelijk geworden.Bo Ba Bu is een vreemde, wreed soort exotische parabel. Het landschap is een fictief stuk woestijn, een barre vlakte waar het zand in elke richting de hemel raakt. De mannen zijn een stel barbaren die slechts wat dierlijk gegrom uitstoten: ze heten Bo en Ba, en ze zeggen Bu. De vrouw is Arielle Dombasle, onder meer bekend uit Pauline à la plage van Eric Rohmer: een actrice als een barbiepopje, met een elegant figuurtje en lang goudblond haar. De mannen slepen haar met zich mee, kleden haar aan, verlustigen zich aan haar blanke vlees en keuren haar gestel als een stuk vee. Op een plezierig incorrecte en ambivalent ironische manier wordt een tragische driehoeksverhouding neergezet, waarin trouw en loyaliteit verrassende vormen aannemen.