But I'm a Cheerleader

Megan is in alle opzichten het prototype van de Amerikaanse cheerleader: mooi, populair, goede cijfers op school en verkering met de aanvoerder van het footballteam. En ze is natuurlijk verschrikkelijk aardig. Op een dag wacht haar thuis echter een onaangename verrassing. Haar ouders, die zekere bange vermoedens koesteren, hebben een staflid van 'True Directions' uitgenodigd, een rehabilitatiekamp voor homoseksuelen. De bewijzen tegen Megan hebben zich namelijk opgestapeld en kunnen niet langer genegeerd worden: ze is vegetariër, ze heeft een poster van Melissa Etheridge op haar kamer, ze omhelst haar vriendinnen en vindt dat haar vriendje haar te veel wil zoenen, kortom: tegennatuurlijke neigingen... In het kamp, dat gerund wordt door de supervrouwelijke Mary Brown, moet Megan via een hilarisch twaalfstappenplan tot inkeer komen. Zelf gelooft ze geen moment dat ze lesbisch is, totdat ze verliefd wordt op een van haar kampgenoten. Stap 1: 'Admit that you're a homosexual.' But I'm a Cheerleader is een satire op de Amerikaanse houding ten opzichte van homoseksualiteit, niet venijnig, maar komisch en licht van toon, vol vrouwelijke kleurenschema's versus hypermannelijke activiteiten. De beschamende realiteit van het daadwerkelijk bestaan van dit soort kampen wordt in deze film gepareerd met een botte en absurde humor die de stompzinnigheid van homofobie stevig aan de kaak stelt.