Blablabla

Opgewonden satire rond opgewonden fenomenen. Mode-ontwerpers, modellen, fotografen, televisiereporters, filmcrews en al wat daar omheen hangt zijn voor de duur van de film in één ruimte samengebracht. De blablabla is niet van de lucht. Twee televisiezenders lopen elkaar vrolijk hinderlijk voor de voeten. Het hippe Tividigifasion wordt aangevoerd door een razende travestiet en het Poetic Channel door een mistige intellectueel die te pas en te onpas voordraagt uit hermetisch werk. De film vermengt het materiaal van alle door het beeld lopende camera's tot een komische fake-documentaire, die tegelijk een realistische registratie van een geïmproviseerde modefilmset is.Natuurlijk is Blablabla een reflectie op de huidige uitzinnige wereld van het audiovisuele beeld, maar dan zonder zelf serieus te willen worden genomen. Daarvoor beleeft de film te veel plezier aan de fenomenen die hij op de hak neemt.De film is gemaakt zoals hij eruit ziet. Zo'n vijftig mensen werden gedurende één dag in één ruimte samengebracht en aan het lot van de improvisatie overgelaten. Doordat diverse soorten camera's parallel draaiden, was er een veelvoud aan materiaal. Daardoor kon de soms gevaarlijk landerige en melige situatie steeds vanuit een nieuw en levendig perspectief worden belicht. Een film met één locatie, zonder scenario, gedraaid in zwart-wit en in televisiekleuren, met veel gevoel voor cult en niet te vergeten een niet aflatend enthousiasme.