The Silver Screen / Color Me Lavender

Mark Rappaport heeft een reputatie hoog te houden met intelligente tongue-in-cheek films in een persoonlijke, documentaire stijl. Ook in zijn nieuwste film werpt hij weer de van hem bekende kritische - homoseksuele - blik op het filmische erfgoed uit met name het Hollywood van de jaren dertig tot zestig. Het blijkt in het geheel niet moeilijk om homoseksuele betekenissen te lezen in films die, al was het maar vanwege de (zelf)censuur in de Amerikaanse filmindustrie, principieel sterk heteroseksueel georiënteerd waren. Er wordt een aantal genres, thema's, personages en acteurs onder de loep genomen die zich buitengewoon goed lenen voor een alternatieve zienswijze. Zo is er het gesoigneerde, snedige, ietwat aanstellerige personage dat steevast een bijrol vervulde in films met sterren als Claudette Colbert of Fred Astaire. Acteurs als Bob Hope (in de Road to-films), Danny Kaye en Jerry Lewis konden zich in de komedies van de jaren veertig en vijftig - uiteraard voor de grap - op seksueel dubbelzinnige wijze uiten (al die verkleedpartijtjes!). En na de Tweede Wereldoorlog blijkt er weer met nieuwe stoere, mannelijke stereotypen te worden gespeeld. Opvallend in deze vermakelijke dwarsdoorsnede van 'een' geschiedenis van de film, is hoe verteller Dan Butler (in Nederland vooral bekend als 'Bulldog' in de tv-komedie Fraser) in woord en beeld bij de vele getoonde fragmenten aansluit.