Je ne vois pas ce qu'on me trouve

Een dag in het leven van een man die na dertig jaar afwezigheid, samen met zijn zoon, terugkeert naar de plaats waar hij opgroeide: Liévin, in het noorden van Frankrijk. Hij is een komiek wiens act gebaseerd is op zelfspot en zijn eigen seksuele onzekerheid. Het is de bedoeling dat hij in Liévin als eregast een cultureel festivalletje van één nacht opent en begeleidt.Met een geweldige rol van Jackie Berroyer en een uitstekende cast voor de bijpersonages vertelt regisseur Christian Vincent een verhaal dat zeker bij het festivalpubliek zal aanslaan, maar ook daarbuiten grote potentie heeft. Vincent vangt op een briljante manier de atmosfeer van een klein festival met zijn onbetrouwbare gasten, mensen die blijven hangen en een aantrekkelijke festival-organisator die de komiek meeneemt naar een hilarisch bezoek aan het huis van zijn jeugd. De kracht van de film ligt niet alleen in de humor, maar vooral in de ironie en de scherpte van de emotionele gesteldheid van de komiek, die met een aan obsessie grenzende façade van zekerheid en humor zijn emotionele zwakte maskeert. Je ne vois pas ce qu'on me trouve is een voorbeeld van de zogenaamde 'kleine' film die de Fransen zo goed kunnen maken: grappig, met oog voor detail en in al zijn productionele bescheidenheid elegant gemaakt en geacteerd.