Yes Sir! Madame...

In de meeste fake-films worden bekende en conventionele manieren van filmmaken op de hak genomen. Robert Morin en Lorraine Dufour drijven in deze videofilm echter de spot met het meer marginale genre van de uit home movies samengestelde autobiografie, een kleine onderstroom in het filmmaken waaraan in 1994 in Rotterdam een apart programma werd gewijd. In deze pastiche op het genre is het niet de filmmaker zelf, maar de fictionele Earl Tremblay die aan de hand van home movies zijn levensverhaal en innerlijke roerselen prijsgeeft. Tremblay zou zijn opgevoed door een Franstalige vader en een Engelstalige moeder; zijn filmische dagboek, waarin hij worstelt met zijn identiteit, schrijft hij daarom in twee talen. Hij spreekt elke zin dus twee keer uit: één keer in zijn moedertaal en één keer in zijn vadertaal, een procédé dat een geheel eigen klankkleur en ritme aan de geluidsband geeft. Een film die ondanks de fictie blijft werken als een dagboek. (GjZ)