Yek dastan-e vaghe'i

Op zoek naar de cast van alweer een onvoltooid gebleven film, ontdekt een regisseur zijn ideale acteur: een jongen in een bakkerswinkel. Wanneer hij de jongen wil contracteren, blijkt deze ontslagen. Wat volgt is een zoektocht naar het dakloze kind waarin langzaam zijn eenzaamheid, zijn overlevingstechnieken en de geestelijke en fysieke toestand van volwassenen en kinderen om hem heen worden blootgelegd. Wanneer de regisseur ten slotte zijn acteur vindt, blijkt deze acute medische zorg nodig te hebben.A True Story gunt de toeschouwer een blik op de Iraanse gezondheidszorg; eens te meer worden het falen van het sociale systeem en de tegenstellingen binnen dat systeem blootgelegd. Daarnaast besteedt Jalili aandacht aan wat ooit een heilig begrip was in Iran, de edelmoedigheid. Verder komen individuele verantwoordelijkheid en de beperkingen van de mens ter sprake. Omdat men de film beschouwde als kritiek op de gezondheidszorg werd hij drie jaar op de plank gehouden en pas in 1998 vrijgegeven.A True Story heeft uiteindelijk zijn ontroerende hoofdrolspeler en een levensverhaal dat meer dan de moeite waard is gevonden. Toch is Jalili met deze film binnen de grenzen van het melodrama terechtgekomen. Godard zei over A True Story: 'Deze film mag uiteindelijk misschien niet perfect gemaakt zijn, maar hij zal altijd boven de kunst blijven staan.'