Een bekende Iraanse filmmaker, Mohsen Makhmalbaf, wil een film maken voor het eeuwfeest van de cinema. Hij plaatst een advertentie in de krant om honderd acteurs te werven. Ter voorbereiding heeft hij duizend inschrijfformulieren gemaakt, maar er komen vijfduizend mensen opdagen. Dat resulteert in een rel, waarbij mensen onder de voet worden gelopen en gewond raken. Makhmalbaf houdt vervolgens camera-audities met enkele tientallen mensen. Hun beweringen - wisselend grappig en ontroerend - geven zicht op de Iraanse realiteit. De regisseur van de film stelt ons zo in staat om intellectuelen, studenten, kinderen en bovenal vrouwen te zien en te begrijpen, die normaliter niet gezien of gehoord worden. In Salaam Cinema beweegt Makhmalbaf zich in het uiterst schimmige grensgebied tussen documentaire en fictie. De acteurs zijn amateur, maar niet allemaal, en de film is geïmproviseerd, maar niet helemaal. Iedereen denkt een ster te kunnen zijn, de acteurs dansen, zingen en doen soms nog veel vreemdere dingen. De regisseur zet de regisseur in de film neer als een verlicht despoot, die speelt met de wensen van het volk - een zelfanalyse waar zowel persoonlijke als politieke kanten aan zitten. De vorm van de film is verwant aan het indrukwekkende werk van Abbas Kiarostami, en met name met diens Homework. Het hardnekkige doorvragen van de regisseur, een situatie als bij een verhoor, en de strakke registratie daarvan maken de film zowel geestig als beklemmend.
- Filmmaker
- Mohsen Makhmalbaf
- Productieland
- Iran
- Jaar
- 1995
- Festivaleditie
- IFFR 1996
- Lengte
- 75'
- Medium/Formaat
- 35mm
- Taal
- Persisch
- Producenten
- Green Film House, Amir Lavasani
- Sales
- Mohamad Haghighat, MK2
- Scenario
- Mohsen Makhmalbaf
- Editor
- Mohsen Makhmalbaf