Jour de fête

, een van de klassiek geworden films van Jacques Tati, is op een spectaculaire wijze gerestaureerd en verschijnt nu in de kleurenversie zoals hij ooit is bedoeld, maar nooit heeft kunnen bestaan. Tijdens de opnamen in 1947 draaide Tati simultaan twee versies: een volgens het obscure Thomson-kleurenprocédé en een voor de zekerheid in zwart-wit. Dat laatste was zeer verstandig, want men bleek niet in staat om middels deze archaïsche optische werkwijze (de vinding van Thomson dateerde al van 1907) een acceptabele print te maken. Tati had voor het weinig courante procédé gekozen omdat hij er niets voor voelde om de Amerikanen met ondermeer hun Technicolor behulpzaam te zijn bij het veroveren van de Franse markt. Het gedraaide materiaal werd door Tati, en na zijn overlijden door zijn dochter Sophie Tatischeff, zorgvuldig bewaard. Tatischeff raadpleegde voor haar werk François Ede, specialist op het gebied van vreemde filmtechnieken en cameraman van Raúl Ruiz. Ede ontdekte na vele experimenten het geheim van de wonderlijke Thomson-techniek waarna een reconstructie door Sophie Tatischeff ! niet alleen dochter van Tati, maar ook medewerkster bij al zijn latere films ! van de ooit gedroomde kleurenversie mogelijk werd. Bij de reconstructie baseerde men zich zowel op de originele versie als op een door Tati zelf gemaakte hermontage (van vooral het geluid) uit 1964. Deze laatste versie bevat de befaamde kleurtoevoegingen aan het zwart-wit zoals het blauw en rood van de Franse vlag en het rode achterlicht van de postbode. Het kader van het eeuwfeest van de film schiep de mogelijkheid om deze kostbare onderneming gefinancierd te krijgen.