Het licht speelt de hoofdrol in deze film. Door middel van over- en onderbelichting, het gebruik van krachtige spots en de alomtegenwoordige zon schildert Safarian een plattelandssamenleving in verandering. Safarian roept met deze middelen letterlijk mystieke schaduwen uit het verleden op. De film speelt zich af in het dorpje Partisak in Oost-Armenië, dat letterlijk 'kleine boomgaard' betekent. In dat dorp wonen boeren die uit West-Armenië verdreven zijn. Partisak is ook de naam van het dorp dat aan gene zijde van het bijbelse Ararat gelegen was, de landstreek in Oost-Armenië waar Noachs Ark vastliep. De regisseur trekt een aantal parallellen tussen beide dorpen.De narratieve lijn is los opgezet. Een oude man, Mkhitar, houdt de herinnering aan het oude Partisak in ere. 'Dit is slechts een schaduw van het oorspronkelijke dorp', legt hij uit aan zijn Russische schoondochter. In The lost paradise volgen we de man, zijn schoondochter, haar zoontje en de boerengemeenschap op het Armeense platteland. De dorpsbewoners worden lastig gevallen door projectontwikkelaars en gezagsdragers die het dorp willen ontruimen. Dat ontaardt in een conflict en als iemand dreigt telefoon en stroom af te sluiten, zegt een dorpeling dat hij dan ook maar moet proberen de zon uit te doen. Ze zouden hun dorp nooit verlaten +!+ behalve om naar de andere kant van Ararat te gaan, naar het oorspronkelijke Partisak. Maar dat is slechts een droom.
- Filmmaker
- David Safarian
- Première
- Wereldpremiere
- Productieland
- Armenië
- Jaar
- 1992
- Festivaleditie
- IFFR 1993
- Lengte
- 72'
- Medium/Formaat
- 35mm
- Internationale titel
- Korsvats drakht
- Taal
- Armeens
- Distributeur
- EYE Film Institute Netherlands