Sunset Boulevard

Deze korte film zonder geluid lijkt in eerste instantie een puur formele studie naar vorm en beweging. Vanuit dezelfde hoek gefilmd verschijnen in een razendsnelle opeenvolging de portretten van automobilisten in beeld. De zon staat laag en de belichting van al die eenzame automobilisten is van een onwerkelijke schoonheid. Het krachtige repeterende beeld heeft uiteindelijk toch een sociale implicatie. Het onbegrensde individualisme van de lonesome rider en de mythe van de melting pot vallen in hetzelfde beeld samen. Stefan Grissemann (Die Presse) omschreef de film als 'een aaneenschakeling van melancholische detailopnamen' en noemde Sunset Boulevard een meesterwerk.