Once Upon a Time, Cinema

Een film waarin alle wonderen, dromen en gekte van de hele filmgeschiedenis, en de Iraanse filmgeschiedenis in het bijzonder, lijken te zijn samengebald. Al het denkbare is mogelijk: de personages reizen heen en weer door de tijd en van de 'werkelijke' naar de cinema-wereld. Once upon a time, cinema is een lust voor het oog van iedereen, al zullen toeschouwers die vertrouwd zijn met de vroege Perzische film - en zij vormen een uiterst select publiek - misschien nog meer van deze uitbundige film begrijpen.De duidelijk naar Chaplin gemodelleerde hoofdpersoon is een fotograaf die naar Europa afreist om zich de kennis van de pas uitgevonden cinematografie eigen te maken en de erbij horende apparatuur aan te schaffen. Terug in Perzië blijkt de wonderbaarlijke uitvinding in staat de werkelijkheid letterlijk te betoveren en de oude sjah, aanvankelijk een tegenstander van de cinema, stelt de fotograaf aan als hof-filmer. De sjah wordt verliefd op een vrouw uit een film die vreemd genoeg - maar in Once upon a time, cinema aan de orde van de dag - daadwerkelijk van het doek in het paleis blijkt te kunnen belanden. Maar niet voor lang en de sjah ziet zich gedwongen de wereld van de cinema te betreden.Makhmalbaf verklaarde de film vooral te hebben willen maken om de aandacht te vestigen op de onbekende historie van de Perzische film. Nadat hij zich in de jaren na de islamitische revolutie in Iran sterk had afgezet tegen het oude filmmaken, constateerde hij bij zichzelf een groeiende herwaardering voor de prestaties uit het verleden. Die herwaardering groeide uit tot liefde en terecht stelde Deborah Young in Variety dat de film is op te vatten als een liefdesbrief aan de Iraanse cinema.