Ich bin meine eigene Frau

Ich bin meine eigene Frau is zowel speelfilm als documentaire en schetst een fascinerend en liefdevol portret van Lothar Berfelde die, geboren in 1928, de bewogen recente geschiedenis van Duitsland heeft beleefd vanuit de weinig comfortabele positie van transseksueel. Vanwege zijn geaardheid heeft hij ooit de naam Charlotte von Mahlsdorf aangenomen, naar een plaatsje bij Berlijn.Als een adellijke dame resideert Charlotte in een landhuis dat door haar eigenhandig van een bouwval in een paleis is veranderd, ingericht met een zelf aangelegde verzameling meubels en prullaria uit het laatste kwart van de negentiende eeuw, de zogenaamde Gründerzeit. Ongelukkigerwijs bevond het paleisje zich op het grondgebied van de DDR. Niet zonder problemen is het al die tijd het enige privé-museum in het voormalige 'arbeidersparadijs' (dat bepaald geen lustoord voor verzamelaars was en evenmin voor mensen met een afwijkende seksuele geaardheid) geweest. Charlotte speelde een centrale rol in de onderdrukte homobeweging van de DDR en haar 'museum' fungeerde als een soort ondergrondse sociëteit. De val van de muur heeft Charlotte overigens niet alleen vrijheid gebracht, maar ook onoverkomelijke financiële problemen: haar paleis is ontdekt door de belastingdienst. Bovendien leerde zij op pijnlijke wijze het bestaan van extreem rechts kennen.Von Praunheim brengt het leven van Charlotte chronologisch in beeld door middel van speelfilmfragmenten die worden afgewisseld met documentaire interviews met Charlotte. Twee acteurs spelen daarin de jonge en zeer jonge Charlotte; de echte Charlotte speelt zichzelf op gevorderde leeftijd.