Elegia iz rossii (Etyudy dla sna)

Aan deze meest recente film van Sokoerov en zijn medewerkers ligt een doorgaande en vloeiende structuur ten grondslag. De film is gemaakt met behulp van documentair archiefmateriaal, maar het oogmerk is niet het verschaffen van feitelijke informatie. Het is een filmgedicht opgebouwd uit flarden werkelijkheid. Gewoonlijk worden binnen de filmtaal het documentaire en het lyrische als twee tegengestelde eigenschappen beschouwd, maar binnen het werk van Aleksandr Sokoerov zijn ze één en ondeelbaar. Zowel in zijn speelfilms als in zijn documentaires is het dagelijkse leven van nu of dat van het verleden op een poëtische manier verwerkt. In deze filmische klaagzang worden heel verschillende beelden samengeweven; een lied over het lijden van Rusland. Het Rusland dat ondanks alles wat er deze eeuw mee is gebeurd toch nog niet helemaal verloren is. Maar of het wel echt is gevonden, blijft bij Sokoerov een vraagteken. In de film wordt op een nieuwe manier gekeken naar een verschijnsel als oorlog; niet als het mannelijke spel met wapens, maar als een verschijnsel dat parallel loopt met de vernietiging van de natuur. Het lijkt alsof een explosie die in een strijdtoneel van lang geleden plaatsvond, in een andere tijd een tak van een boom doet vallen. Maar misschien is het toch een mens. De verschillende beelden worden allemaal opgevat als verschijnselen uit onze tijd en ons leven. We kunnen ons ermee identificeren, zonder dat we ze ooit in ons eigen dagelijkse leven zullen tegenkomen. De film raakt aan het emotionele historische geheugen van iedere kijker.