Zonder producent, maar met onbeperkte artistieke vrijheid komt Michael Almereyda in 1992 op het idee om een PixelVisioncamera van amper vijftig dollar uit de speelgoedwinkel te gebruiken voor een middellange speelfilm. Het gebrek aan diepte en scherpte benut hij om met zijn camera abstract aandoende, zwart-witte vlakken te ‘schilderen’. Dat komt vooral bij de close-ups goed uit de verf. Ook bijzonder zijn de wazig en vertraagd bewegende beelden bij het opsteken van sigaretten en diverse menselijke activiteiten in schaars verlichte ruimtes. De film heeft ook nog een plot: een getormenteerde man haalt herinneringen op aan verloren liefdes die zijn romantische ziel voorgoed hebben opengereten. Een pompende popsong van Nick Cave past daar prima onder. De film haalde zowaar de bioscopen, waarmee Almereyda bewees hoe je van de nood een deugd kunt maken. In zijn latere mainstream-productie Hamlet (2000) zou hij opnieuw gebruikmaken van PixelVision.
- Filmmaker
- Michael Almereyda
- Première
- Europese premiere
- Productieland
- VS
- Jaar
- 1992
- Festivaleditie
- IFFR 1993
- Lengte
- 58'
- Medium/Formaat
- 16mm
- Taal
- Engels
- Producent
- Nabu Productions
- Sales
- Odessa Films
- Scenario
- Michael Almereyda
- Cast
- Elina Löwensohn, Bob Gosse