Terrain vague

'De essentie is aan de rand van het blikveld te vinden, zoals de stad het duidelijkst gedefinieerd wordt in haar grensgebieden. Hiertoe is verstrooide concentratie nodig.' (J. Bernlef)De rand van de stad was in ieders jeugd een gebied dicht bij huis waar je als door een verre streek kon ronddolen, waar je vol spanning de grens passeerde tussen bebouwde en natuurlijke omgeving. Nog altijd nodigt die rafelige overgangszone tussen stad en platteland uit tot dwalen, tot rondkijken met een nieuwsgierige blik.Terrain Vague neemt de toeschouwer mee door de periferie van Amsterdam en toont het onopgesmukte uiterlijk van de stad. Langs het stelsel van snelwegen en spoorlijnen bevinden zich talloze restgebiedjes, plaatsen waar ooit iets is begonnen dat niet is afgemaakt, plaatsen die nog wachten op een bestemming. Vergeten plekjes waaraan de stadsbewoners in velerlei vormen een voorlopige invulling geven, waar zij tijdelijk de ruimte vinden voor bezigheden waar elders geen plaats voor is. Tijdelijk. Want steeds weer - en steeds méér - moet improvisatie wijken voor de met meetlat en passer gedicteerde ordening van de oprukkende stad.