Epidemic

Epidemic is het tweede deel van de trilogie die verder bestaat uit Forbrydelsens element en Von Triers laatste film Europa. Alle drie de films zijn in het festival geprogrammeerd. Von Trier heeft na het maken van zijn trilogie de verschillende delen van een trefwoord voorzien. De eerste film is volgens hem een 'niet organische wat betreft substantie', de tweede, Epidemic, is juist 'wel organisch' en de laatste zou voor alles 'conceptueel' zijn. Volgens Von Trier moet een film, op het moment dat je hem maakt, als een steentje in je schoen zitten; je moet er permanent aan worden herinnerd. Het tekent zijn obsessieve manier van filmmaken; niets is bij het maken van een film voor hem vrijblijvend of vanzelfsprekend. Zo gebruikte hij in deze film voor het eerst technieken als cross-cutting, pans en tilts, maar hij benaderde deze technieken naar eigen zeggen met groot wantrouwen. Hij had ze nodig om een beoogde minder beperkende esthetische vorm te realiseren. De vorm van derestrictie en de soberheid wilde hij na Forbrydelsens element achter zich laten. Epidemic is overigens, zo schijnt het, voor een deel, zonder technici gemaakt; de camera zou zeker voor een derde deel van de tijd onbemand hebben gedraaid. Von Trier ziet deze werkwijze als een manier om tijdens de opnames een intieme sfeer en een 'peace of mind' te bereiken. Voor de fictionele gedeelten van de film - die in tegenstelling tot de andere beelden op 35 mm zijn gefilmd - is Von Trier naar eigen zeggen zijn ervaren cameraman Henning Bendtsen (die 52 films draaide, waaronder Ordet en Gertrud van Carl Dreyer) zeer erkentelijk. Epidemic kreeg verschillende motto's mee waaronder één van Olaf Ussing: 'Oud worden is geweldig - denk eens na over het alternatief' en één van Udo Kier: 'Mir ist es egal wer das Ticket zahlt'.