El Mumia

Een stemmig, maanverlicht stuk gebaseerd op het ware verhaal van de ontdekking van 1881 van een schuilplaats met veertig koninklijke mummies van onmeetbare waarde. Met aan de ene kant de bergstam die de sarcofagen berooft, en aan de andere kant de museummensen die ze in het belang van de geschiedenis verplaatsen en daartussen de jonge held vervolgd door de mysterieuze echo's van Egypte's begraven verleden, weet Shadi Abdelsalam een vreemde, mystieke crisis van de nationale identiteit te scheppen. Misschien zijn Abdelsalams clairobscurbeelden een beetje te zorgvuldig gecomponeerd, zijn tempo iets te veel afgemeten, maar dit is pas zijn eerste film en die openbaart zonder meer een echte filmmaker. (Sight & Sound 1970) Het eerste wat men zich van de film zal herinneren is de fantastiscxhe visuele pracht. Maar opvallender is eigenlijk nog de manier waarop de visuele effecten worden gebruikt. Er is altijd ene elektrische spanning tussen het ene shot en het volgende, zodat hoe lang ook een shot wordt aangehouden, we nooit het gevoel vandynamische continuïteit verliezen. En onder de prachtige oppervlakte klijkt er nog iets meer te zijn, meer dan met woorden wordt gezegd. Zoals Pinter het eens heeft uitgedrukt: "onder de woorden die worden gesproken, ligt datgene wat wordt gekend en niet uitgesproken". (Sight & Sound, 1971)